واقعا اين چه زندگيه که همش حسرت ديروز هست و غم فردا
اين هفته اونقدر بدو بدو کردم سرکار که نفهميدم چطور گذشت .... در حاليکه اين که کذشت عمر بود
دلم يه ويلاي اروم و ساکت بدون هياهوي شهر بدون برنامه ريزي هاي اداري بدون درگيريهاي فکري بدون حرص و جوش هاي روزمره بدون بدون بدون خيلي چيز ها با يک فنجان .... همراه شکلات تلخ مي خواد